#πρωτη αγαπη

[nofuckinlabels]

Τι σημαίνει το In-Yun?

Ειναι απο την ταινια past lives

Ειναι η μοιρα αλλα εχει να κανει με τις ανθρωπινες σχεσεις κυρίως ερωτικής φύσεως. Στην ουσια ειναι το tie που δημιουργείται μεταξυ ανθρώπων. Ειναι ντετερμινισμος. Δεν ξερω παντα μου αρεσε η ιδεα οτι υπαρχει νομοτελεια και προσφατα καταλαβα οτι ακομα και να αντιστρεψουμε την σειρα αιτιου αιτιατου ετσι ωστε να νοηματοδοτουμε εμεις την ζωη μας το αποτελεσμα παραμενει ιδιο. Υπαρχουν καποιες σχεσεις που μοιαζουν αρχεγονες, καποια προσωπα που τα βλεπεις για πρωτη φορα ομως ξερεις οτι σου ειχαν λειψει. Η αγαπη ως ενεργεια ειναι αποδειξη κατι υπερφυσικου. Μιας ανωτερης διαστασεις που δεν εχουμε καταφερει ακομα να εξηγησουμε λογικα και επομενως την θεοποιούμε. Μου αρεσει επισης οτι υπαρχει η «ειμαρμενη» συμφωνα με τον πρωταγορα το καρμα η Λαχεση. Απο την αρχη της δημιουργιας του κοσμου και σε διαφορετικες κουλτουρες υπαρχει αυτη η εμφυτη αντιληψη οτι κατι ειναι ανωτερο απο τον ανθρωπο. Ενίοτε αφηνομαστε σε αυτη την δυναμη

Παντως αποφασισα να το βαλω τιτλο γιατι εγω για αυτο γραφω και σε αυτο εστιαζω στον κοσμο. Σε μοτιβα που δειχνουν την υπαρξη μιας ανωτερης δυναμης. Το κατεξοχήν μοτιβο ειναι ο ερωτας

[naturallyadventured]

klelia_renesi

Πριν 2 χρονια ακριβως, κρατουσα την 2 μηνων κορη μου γυμνουλα, ακριβως οπως την γεννησα κ οπως γεννηθηκα κ εγω. Την προετοιμαζα να μπει πρωτη φορα στην αγκαλια της θαλασσας κ να μαθει να θεραπευεται απ αυτην. Γυμνες κ οι δυο σε χορό με τα κυματα. Οπως στην κοιλια της μανας μας. Οσα αισχη κ να γινουν, οσο κ αν η πατριαρχικη κοινωνια αρρωσταινει τις κορες μας, τοση κ περισσοτερη κοντρα θα υψώνουμε εμεις . Για τις αδελφες μας, τις κορες μας, για τα θηλυκά ολου του κοσμου. Οχι ανοητε. Το σωμα μας δεν ειναι το πεδιο βολης σου, ουτε τοπος εκτόνωσης σου, ουτε καν στη διαθεση σου. Ειμαστε αρχέγονα πανίσχυρα οντα μαγικα, με εντολες παναρχαιες κ γνωσεις μυστικες. Γενναμε τη ζωη κ την θεριευουμε , κραταμε το συμπαν στη θεση του, γεμιζουμε την πλαση με αγαπη κ φροντιδα. Αν σε ενα γυναικειο κορμι, εσυ βλεπεις μονο το σκευος ηδονης σου κ οχι το μεγαλειο του, εισαι ανάπηρος σε ολα τα τερεν, κ τσαμπα σου δόθηκε το δωρο της ηδονης. Δεν θα φοβίσετε τις γυναικες να πλασουν τον κοσμο που ονειρευτηκαν. Δεν θα μειωσετε ουτε ποντο το μεγαλειο μας κ την αποστολη μας. Ειμαστε γυναικες, ειμαστε ελευθερ��ς, ειμαστε οι μαναδες οι γιαγιαδες κ οι προγιαγιαδες σας κ οποιο τσογλανι ασελγεί πανω μας θα το φαει το μαυρο σκοτος. Καμια μονη, καμια μονη, ΚΑΜΙΑ ΜΟΝΗ

[xehasmenesithakes]

Νιωθω το σωμα μου να γδυνεται,απο την αγαπη σου,που πια εχει ξεθωριασει και δεν θυμιζει τιποτα απο τα παλια της μεγαλεια.Και καπως σαν να χω ξεχασει,τη φωνη σου και το πως μυριζεις.Ειναι τραγικο γιατι στο ορκιζομαι οτι πιο πολλα θυμαμαι για την μαμα σου παρα γι�� σενα,και ξερω οτι φταινε οι αμυντικοι μου μηχανισμοι που με κανουν να ξεχναω οτι με ποναει,αλλα το παλευω οσο μπορω,να μεινεις οσο πιο αναλοιωτη γινεται.Ειναι μερικες μερες σαν αυτη που μπορει να ακουσω ενα τραγουδι και να σε νιωσω να τρυπας τις παλαμες μου.Μπορω να νιωσω πανω μου παντου οτι μου λειπεις,αλλα δεν θυμαμαι τι κινει μεσα μου αυτο το συναισθημα.Αλλες μερες παλι,ερχονται εικονες στο μυαλο μου,αισθησεις στο δερμα μου,θυμαμαι να αγγιζω τα χερια σου στο προσωπο μου.θυμαμαι παντα να με δροσιζουν.Ησουν η πρωτη μου συντροφικη αγαπη.Και ξερεις λενε υπαρχουν συναισθηματα και συναισθηματα.Αυτα που ερχονται τα νιωθεις και φευγουν μεσα στις στιγμες.Και τα αλλα τα πιο στερεα,που δομουν το ειναι σου και τα νιωθεις σαν σκελετο κατω απο τη σαρκα σου.Ετσι για ειναι για μενα η αγαπη μου για σενα,η ελλειψη σου,εχουν εντρυφησει βαθια μεσα μου σαν μεταλλλαξη στο γενετικο μου υλικο,σαν να μην υπηρξα ποτε πριν απο αυτο.Και εχω μηνες και εποχες να σε δω και η αληθεια ειναι οτι δεν ξερω ποτε και αν θα σε ξαναδω ή αν θελω..και μην με παρεξηγεις που φοβαμαι,μα τα κοι μας εχουν γινει μονομαχοι πια, που αν βρεθουν κοντα,μαχονται μεχρι θανατου,για την επικρατηση ενος.Και ξερω οτι δεν θα μαι εγω αυτο το ενα.Γιατι ποτέ δεν το χα με τον πολεμο και γιατι ποτε δεν σου εδωσα πολεμο,και γιατι αυτο δεν ειναι εγω.Ας ρεουν τα νερα προς τα εκει που ειναι γραφτο να παμε και ας αδραττουμε οτι εχει να προσφερει η διαδρομη οπως και να χει…..Αναρωτιεμαι,αν με σκεφτεσαι,αν θυμασαι εσυ τη φωνη μου και το πως μυριζω,αν θυμασαι τη θερμη του προσωπου μου στα χερια σου.Ελπιζω στο παραμυθι μας,να μη νικα η πικρα..Ξερω οτι σε αυτη τη πραγματικοτητα τιποτα δεν γεννιεται τελειο και τιποτα δεν μενει αφθαρτο,ξερω οτι το παραμυθι μας δεν ηταν το ιδανικο,αλλα εντελει ισως να μην εχει σημασια τι θελουμε,αλλα τι μπορει να μας κανει να νιωσουμε και να κινητοποιηθουμε για να παμε ενα βημα παραπερα.Ενιωσα οτι για μια στιγμη τα καταφεραμε,αλλα ισως να τα καταφεραμε γενικα.

[upofainomenos]

Την γνωρισα εδω μεσα. Σε αυτο το αρκετα περιεργο, αλλα περιεργως ηρεμο για μενα μερος. Ενα μεσο κοινωνικης δικτυωσης αρκετα διαφορετικο απο τα τυπικα facebook, instagram κλπ. Ωστοσο, με τις πρωτες μας συζητησεις ενιωσα αμεσως μια σπιθα τελειως διαφορετικη απο οτιδηποτε ειχα ζησει και νιωσει ποτε μου. 5 μερες μετα απο την πρωτη μας συνομιλια, βρεθηκαμε απο κοντα για πρωτη φορα στο Μοναστηρακι. Ημουν τοσο αγχωμενος, φοβομουν αν θα ερθει, αν θα νιωθει οτι νιωθω, αν θα την κανω να περασει ομορφα μαζι μου. Μαλιστα αργησα να φτασω κιολας, την εστησα για 10 λεπτακια.

Ωστοσο, οταν εφτασα και την βρηκα στο σημειο συναντησης που ειχαμε ορισει, οτι αρνητικο συναισθημα ειχα μεσα μου ξαφνικα χαθηκε. Φοραγε ενα μαυρο φορεματακι με λουλουδια και ασπρα παπουτσια τυπου Converse η adidas. Δεν θυμαμαι ακριβως. Πρωτη μας κινηση ηταν να αγκαλιαστουμε. Εκεινη την στιγμη ενιωσα οτι εβρισκα εναν ανθρωπο μου που απλα τον ειχα χασει και τον ξανα εβρισκα μετα απο μερικα χρονια. Η γιαγια ελεγε οτι αυτο συμβαινει στις ψυχες που ειναι γραφτο να ειναι μαζι.

5 χρονια και 3 μηνες μετα, απο εκεινη την μερα μεχρι και σημερα, δεν εχω νιωσει ποτε μου κατι λιγοτερο απο αγαπη, στοργη, ενδιαφερον, προσοχη. Καθε μερα που περναει νιωθω οτι την ερωτευομαι ολο και περισσοτερο. Καθε μερα με μαγευουν τα ματια της, η αγκαλια της, τα χειλη της, το μυαλο της, οι ιδεες της, οι στοχοι της. Με καθε συζητηση μας νιωθω τοσο περιφανος που την εχω για κοπελα μου και θελω αυτη να γινει η γυναικα μου. Δεν θα μπορουσε να ειναι αλλη.

Ευχομαι σε οσους δεν το χουν βρει ακομα, να το βρουν, να το νιωσουν, να το βιωσουν και να καταλαβουν ολα αυτα που λεω. Το συναισθημα της γαληνης σε μια αγκαλια, αυτο το σε ξερω ολη μου την ζωη αλλα σε γνωρισα πριν απο μερικες μερες.

[missdevildoll]

I thought we had a deal

Ποτε δεν θα καταλαβω τι εψαχνες εκεινο το βραδυ που ξημερωσαμε παρεα στα κινητα μιλωντας απο τιντερ. θα μου πεις ΚΑΛΑ ΤΙ ΑΠΑΙΤΗΣΕΙΣ ΕΙΧΕΣ ΑΠΟ ΤΟ ΤΙΝΤΕΡ ΝΑ ΠΑΝΤΡΕΥΤΕΙΣ?

οχι ...

ειναι ενα σαιτ γνωριμιων αλλα ποτε δεν ξερεις ποιον θα γνωρισεις και πως θα σε επηρεασει. μπορει να πεσεις και στο χειροτερο καθαρμα και να βρεθεις και παντρεμενη και δυστιχισμενη και ολα.

εγω βρεθηκα μαζι σου και απο τοτε δεν μπορω να ξεχασω την πρωτη μας φορα. την πρωτη μας φορα με φιλησες, τρια χρονια τωρα ομως ουτε που με φιλας... ηταν λες και μου χαρισες εκεινο το φιλι για να το θυμαμαι σαν πρωτο και τελευταιο. μονο μπαινεις μεσα μου . και με αφηνεις τοσο αδεια καθε φορα. αδεια γιατι με γεμιζεις για λιγο και μετα το περνεις πισω. ψαχουλευω σταχτες , σκουπιδια, σκονες, αποτσιγαρα να βρω λιγη αγαπη ? λιγο ερωτα? ενα χαδι ? στο σεξ? ειμαι μονο ενας σακος του μποξ για σενα για να ξεφευγεις καθε τετραμηνο ισως... ισως η ποικιλια που ψαχνεις σε μενα να την θες μονο 3 φορες τον χρονο. εγω ομως ψοφαω καθε μερα. για το καθε μερα για το ακομα λιγο . μπας και με φιλησει μπας και με αγαπησει . μπας και καταλαβει . εννοειται ειμαι αρρωστη / τοσο αρρωστη που δεν ξερω τι να κανω. δεν θα κανω εγκλημα παθους δεν εννοω αυτο... ουτε θα κοψω τις φλεβες μου απο την αποριψψη σου .. αλλα θελω να ξεχασω και ουτε οταν σε ξεχναω δεν μπορω να σε ξεχασω. ακομα και αν μην μιλαμε. ακομα και αν εισαι χαμενος στα δικα σου.. πως μπορω απλα να σε ξεχασω χωρις να σε φορτωνω με περισια συναισθηματα που δεν τα χρειαζεσαι απο μενα. δεν τα θες απο μενα. δεν σε νοιαζει αν σε θελω η οχι . και γιατι να σε νοιαζει. ουτε εγω νοιαζομαι για αυτους που καιγονται για μενα οσο εγω καιγομαι για σενα... λογικα και εσυ καιγεσαι για μια αλλη που δεν καιγεται για σενα και ετσι γιναμε σταχτη και μπουρμπερι κα��ε απο εδω καψε απο εκει . μα ειμαστε δυο φωτιες μωρο μου και οταν με ακουμπας με αναβεις περισσοτερο με φουντωνεις με εξοργιζεις με γεμιζεις λαχταρα. ..γιατι να μην το εχω καθε μερα. γιατι να μην μπορω να αγγιξω αυτην την παλαμη. αυτα τα δαχτυλα γιατι δεν μπορουν ουτε για μια στιγμη μικρη να ειναι δικα μου ? γιατι να μην μπορω να προχωρησω ? εχω βαλει ποσους στο κρεβατι μου μετα απο εσενα και σχεσεις και σεξ.. και παντα ακομα και μαζι τους σκεφτομαι εσενα. ακομα και οταν κλαιω για αυτους σκεφτομαι εσενα. ποσο σκατα τα εκανα να ειμαι σε μια σχεση για να σε ξεχασω μπας και πορωθω με αλλον? μπας και ειναι ψυχωση και απλά αλλαξει παππουτσια να φυγει απο τα δικα σου ποδια το κοπροσκυλο της αγαπης μου που σκουζει λυσσα. συγχωρεσε με που σε σκεφτομαι τοσο πολυ και τοσο συχνα. συγγνωμη που θελω να σε φιλησω και να σε αγκαλιασω. συγγνωμη που απεκτησα τοσα θρασυ συναισθηματα χωρις να μου εχεις δωσει ανταποκριση η αφορμη να τα εχω. σε ευχαριστω για την καλοσυνη σου και ποσο επιηκεις εισαι μαζι μου . σε ευχαριστω που υπαρχεις ας υπηρχα μονο σαν αερας γυρω σου και ας μην ημουνα μοναχα μια τρυπα. ας ημουν ο ηλιος που θα σε ελουζε τα πρωινα και το φεγγαρι που θα σε προσεχε στα σκοτεινα. Ας ημουν η αδεσποτη γατουλα που θα φροντισεις.. δεν θελω να ειμαι αλλο ανθρωπος. ντρεπομαι . δεν σου αξιζω . δεν σε γεμιζω.

[nofuckinlabels]

Πληγωσαμε ο ενας τον αλλον

Ολο μου το μεσα φωναζει οτι θα ξανα ειμαστε μαζι

Αν δεν σταματησω εγω αυτον τον κυκλο θε συνεχιζει αέναα.

Δεν θελω να σε πληγωνω

Δεν θελω να με πληγωνεις

Δεν θελω να σφιγγω τις γροθιες μου πριν ανοιξω το κινητο μου

Ακομα ελπιζω

Θελω να με παρεις αγκαλια οπως τοτε

Θελω να δω στα ματια σου την τρυφεροτητα που ξερω οτι υπαρχει

Δεν μπορεις να βρεις το ιδιο ατομο δυο φορες ουτε στο ιδιο ατομο λενε

Εγω ομως ελπιζω να γινουμε και οι δυο διαφορετικοι ανθρωποι

Που θα ερωτευτουν ξανα απο την αρχη.

Εμεις οι δυο αλλαζαμε μορφες απο την αρχη του κοσμου

Απο εκεινη τη στιγμη που χωριστήκαμε

Αλλαζαμε μορφες και βρισκομασταν

Και ερωτευόμασταν

Πλεον το ξερω

Την πρωτη φορα που αε ειδα μου ηρθαν εικόνες του προσωπου σου και ηξερα οτι καποιον μου θυμιζεις

Ισως σε καποια ζωη να υπηρξα μητερα σου

Η αγαπη μας αλλαζε μορφες ομως ηταν αγαπη

Το ξερω.

Μου ελειψες τοσο πολυ

Ξερω οτι εισαι εκει σε καθε τραγουδι που ακουω και σε καθε ταινια που βλεπω. Σε καθε ονειρο που ουτε καν θυμαμαι το πρωι που ξυπναω

Ομως σε χρειαζομαι να μου πεις οτι ολα θα πανε καλα και να με φιλήσεις

Σε χρειαζομαι περισσοτερο απο οτι πιστευα οτι γινεται να χρειαστεις καποιον

Κατι μεσα μου με σταματαει απο το να σου τα πω ολα αυτα

Δεν θελω να βιαστω

Θελω να ξερεις οτι εισαι το εργο της ζωης μου

Θελω να ξερεις οτι θα ξαναβρεθουμε

Στο υποσχομαι

Αυτο που μας ενωνει ειναι ��περφυσικο

Την πρωτη μερα ππυ βρεθηκαμε μου ειπες οτι κατι ανωτερο σε αποτρεπει απο τις λαθος επιλογες

Ειμαι εγω

Και εσυ προστατευες εμενα

Πριν ακομα βρεθουμε

Δεν πλαστηκαμε αγαπη μου για να μην γνωριστουμε

Προστατευαμε ο ενας την υπαρξη του αλλου μεχρι να συναντηθουμε και μετα αφεθηκαμε ο ενας στον ορισμο του αλλου. Γιναμε ένα.

ευτυχία: να κοιμόμαστε στο ίδιο κρεβάτι και εσύ μέσα στον ύπνο σου να με ψάχνεις, να με φέρνειςπιο κοντά σου και να με παίρνεις αγκαλιά.

[kotopoule]

“ Άλλαξες “

Το πρωτο μου αγορι, ο πρωτος ερωτας , το πρωτο φιλι . Ολα ειναι πιο ροδινα και ονειρεμενα στα 16. Νομιζεις οτι ζεις σε μια ταινια, οτι ολα θα πανε τελεια, ομως πουφ ξυπνας αποτομα με το χαστουκι που σου δινει η ζωη για να επανελθεις. 

Απο τοτε ειχαν περασει 4 χρονια. Ναι, 4 χρονια απο την τελευταια φορα που σε ειδα τοτε στην αποφοιτηση μας. Ειχαμε σταματησει απο τοτε να μιλαμ. Ενα γεια και αυτο με το ζορι βεβαια υπηρχαν ακομα καποιες στιγμες αναμεσα μας, βλεμματα, στιγμες που με υποστηριζες, στιγμες που ηλπιζα καποιοα πραγματα να ηταν διαφορετικα. 

Βλεπεις οσο διαφορετικοι μπορει να ημασταν σαν χαρακτηρες ξερεις το λεγομενο κακο παιδι  με τις ισως οχι και τοσο καλες και υποδειγματικες παρεες και το καλο κοριτσι του σχολειου που πρεπει παντα να ειναι υποδειγματικη σε ολα που παντα πρεπει να ειναι η πριγκιπισσα ολων και να λεει παντου ναι και να ειναι τελεια, αλλο τοσο μοιαζαμε στο μεσα μας ενιωθα το ιδιο με εσενα. Φοβομουν ομως μην το καταλαβεις. Ισως και αυτο να ηταν που να με τρομαζε πιο πολυ. Το να σε ζηλευω που μπορουσες να εισαι ο εαυτος σου και να τον υπερασπιζεσαι, γιατι εγω δυστυχως δεν μπορουσα. Μαλιστα ειχα τρομοκρατηθει οταν ανοιχτηκα εστω και λιγο αλλα οπως παντα με καθησυχασες. Με αγαπουσες και για τους δυο μας χωρις ομως εγω να το καταλαβω.

Σημερα, στην ιδια πολη δυο ξενοι. Οχι μεχρι πριν λιγο καιρο. Καθησα στην καφετερια που συχναζαμε απο τοτε στο λυκειο. Ποσο μου ειχε λειψει ολο αυτο το μερος . Καθησα με μια φιλη μου στο μεγαλο γωνιακο τραπεζι καθως περιμεναμε παρεα. Γελουσαμε και σαχλαμαριζαμε καθως μου μιλουσε για εναν τυπο που ειχε γνωρισει προσφατα, παργγειλαμε και τοτε γυρισα για να παρω τα τσιγαρα μου απο την τσαντα μου.

Τι ειρωνεια... Να καπνιζω εγω.. Θυμαμαι τοτε που καθομασταν ενα βραδυ σε εναν παγκακι με μπιρες, σε κοιτουσα καθως εκανες κυκλακια με τον καπνο του τσιγαρου και τοτε με κοιταξες με σοβαρο υφος και μου ειπες οτι αν ποτε  καπνιζα θα με σκοτωνες. 

Και τοτε το βλεμμα μου καρφωθηκε πανω σου, μονο που εσυ ηδη κοιταζες εμενα. Παγωσα, τα λιγα δευτερολεπτα που μειναμε ετσι μου φανηκαν αιωνας. Κι ξαφνηκα ενιωθα ολα οσα ειχα ζησει αυτους τους λιγους μηνες μαζι σου. Ολα τα ωραια και τα ασχημα, στιγμες , συναισθηματα.  Αουτς. Πολεμουσα τον εαυτο μου να μην σε ξανα κοιταξει. Ειχαμε αλλαξει. Πλεον δεν κοιτουσα ενα αγορι λυκειου, αλλα εναν νεαρο γεματο τρελα ονειρα, που ηταν πλεον πιο χαρουμενος απο οτι τοτε και ισως μια σταλα πιο σοβαρος. Ουτε εγω ημουν πλεον ιδια, για αρκετο καιρο τα τελευταια χρονια δεν ημουν ο εαυτος μου και τοτε ηταν στιγμες που καταλαβαινα για τους δαιμονες σου.. ειχα αρχισει να εχω και εγω τους δικους μου. Μονο που οταν σε ειδα ειχα ηδη απο καιρο αρχισει να τους κανω φιλους και να ξανα βρισκω τον εαυτο μου, ανανεωμενο να εχει πεταξει τις φοβιες του να τον υπερασπιζεται γι αυτο που ειναι και για τις αποψεις του ,να τον αγαπα λιγο λιγο με τα <<προβληματα>> του. Βλεπεις αργησα να σπασω το τσοφλι μου και να πεταξω μονη μου αλλα το καταφερα κια ισως να βοηθησες και εσυ σε καποια σημεια. 

Σηκωθηκα να παω στο μπανιο δεν αντεχα αλλο να ειμαι διπλα σου και να μην μπορω ουτε να σε κοιταξω, εσκαγα, κυριολεκτικα καιγομουν, ενιωθα οτι ολα μου τα αισθηματα με έπνιγαν και ειχαν γυρισει και απλα ηθελα να σε αρπαξω στην αγκαλια μου να σου πω ποσο μου ειχες λειψει να σε φιλησω και να σε αποχαιρετησω οπως επρεπε να ληξουμε καθε παρεξηγηση που μπορει να ειχε υπαρξει.

Βεβαια δεν ζουμε σε ταινια και δυστυχως δεν μπορω να ειμαι ο σεναριογραφος σε ολες τις πτυχες της ζωης μου. Ξερες, ειμαι περισσοτερο του μονολογου και των ονειρων. Οι διαλογοι με δυσκολευουν λιγο ακομα και η δραση δεν ειναι το φορτε μου. 

Κοιταξα τον εαυτο μου στον καθρεφτη και εριξα παγωμενο νερο στα μουτρα μου για να συνελθω. Για μια στιγμη θα νομιζε κανεις οτι νιωθω αισθηματα ακομα για σενα. Ισως και να το κανω, μα τελικα μερικες φορες ειμαστε πιοτερο ερωτευμενοι με τις αναμνησεις που θελουμε να κρατησουμε και ειναι καλυτερα. Οι αναμνησεις δεν μπορουν να σε πονεσουν, οχι παντα τουλαχιστον και οχι ολες. Ετσι εγινε και με εσενα κρατησα μονο τις καλες, κρατησα πραγματα απο εσενα που εβλεπα μονο εγω και ισως ετσι να μπορεσω να διατηρησω το ονειρο του πρωτου ερωτα του εφηβικου εκεινου στα 16.

Κοιταξα για τελευταια φορα το ειδωλο μου στον καθρεφτη καθως σκουπιζα τα νερα απο πανω μου με ενα χαρτι. Στα ηχεια ακουγοταν το τραγουδι που ακουγαμε στην επιστροφη απο εκεινη την εκδρομη στην Αθηνα, φοροντας την καινουρια σου ζακετα και με ειχε παρει ο υπνος πανω σου και εσυ με κοροιδευες. 

Οταν βγηκα επεσα πανω σου.Το αρωμα σου ακομα το ιδιο αλλα εσυ αλλος τουλαχιστον στα ματια μου, μια βελτιωμενη εκδοση του εαυτου σου. Σου ταιριαζει.

 Χαιρετηθηκαμε, ρωτησες αν ειμαι καλα και πως τα παω στην καινουαρια μου ζωη. Σου ειπα χαρηκα που σε ειδα,μια αληθεια με μια δοση ψεμματος, και ελπιζω να τα περνας τελεια.

 Πριν προλαβω να κατεβω τις σκαλες σε ακουσα να φωναζεις το ονομα μου.

- Αλλαξες. 

Καθως με κοιτουσες με ενα υφος περιεργο. Διέκρινε κανεις  ενθουσιασμο, δυσπιστια ακομη και υπερηφανια θα ελεγα. Σαν γονιος που βλεπει το μικρο του να μεγαλωνει.

-Σε ευχαριστω? κανοντας σου μια γκριματσα αποριας που παντα με κοροιδευες γιατι ελεγες σου θυμιζα τον σκυλο σου... 

- Σου παει... μου εκλεισες το ματι, μου χαμογελασες και εφυγες.

Κι εκεινη την στιγμη ηταν που ευχηθηκα να ειχαμε γνωριστει αργοτερα. Να μωρε, με τις βελπτιωμενες εκδοσεις του εαυτου μας. Ετσι θα ειχαμε λιγο παραπανω χρονο. Να σε μαθω καλυτερα, να με μαθεις καλυτερα. Να σου δειξω πραγματικα πως ειμαι χωρις φοβο οτι θα με κρινεις εσυ ή οι αλλοι. Να ειχαμε καλυτερες στιγμες να θυμομαστε. Ελπιζω να περνας καλα και να εισαι χαρουμενος. Ξερω οτι σε λιγα χρονια δεν θα με θυμασαι και οτι ολα για σενα δεν θα ειναι παρα μονο μια θολη αναμνηση. Δεν με ενοχλει. Ξερεις με ανακουφιζει, γιατι ξερω οτι πλεον δεν κραταμε αυτη την παιδικη κακια που ειχαμε τοτε και μπορω να προχωρησω να ξεχασω να συγχωρησω. Ελπιζω να βρεις αυτη την αγαπη που ελεγες και να περνας καλα και να κανεις ολα τα ονειρα σου πραγματικοτητα. Κα�� εγω να κανω τα ονειρα μου, να βρω τον εαυτο μου ολοκληρωτικα και να τον αγαπησω να προχωρησω και να κανω αυτο που με κανει χαρουμενη και με γεμιζει. 

Γιατι;

Γιατι, ΑΛΛΑΞΑΜΕ!  

[nofuckinlabels]

Άπειρα σημεία τομής

Υπαρχουν τοσα που διαταρασσουν την ισορροπια μου

Αληθεια καποιες φορες πιστευω πως η ηρεμια μου υπαρχει μονο εκει που μπορει να αναπνέει

Ηταν ομορφη μερα και ομως επιστρεφω παλι σε αυτο το παραξενο συναισθημα

Μου λειπεις

Δεν θυμαμαι ποτε αρχισα να γραφω στο β προσωπο

Καποτε εγραφα αοριστα

Καποτε τα γραμματα μου ταχυδρομούνταν στο απειρο

Καποτε εγραφα για να μην μουδιασουν τα χερια μου

Για να πλασω ερωτες

Για να γευτω την ενηλικιωση

Τωρα γραφω για να ανταγωνιστω την ληθη

Γραφω για να σκιαγραφισω την καμπυλη που σχηματιζε το χαμογελο σου

Να απαθανατίσω εκεινο το φτερουγισμα που ενιωθα στο πλοιο μαζι σου

Εισαι αυτοσκοπός

Για πρωτη φορα υπαρχει κατι που θελω να διαφυλάξω στο παλτο μου για να μην κρυώσει

Πιστευω πως αν παγωσει ο χρονος ο χωρος θα συρρικνωθεί μεχρι που θα εισαι διπλα μου

Ειναι εξοντωτικό να βρισκεσαι καπου που δεν θες

Να μαχεσαι με το μυαλο σου για να σε αφησει να συμβιβαστείς

Ειμαι ξαπλωμενη στο κρεβατι και σκεφτομαι μονο εσενα

Σκεφτομαι οτι δεν θελω να συνεχισω να επιβιωνω χωρις τα χερια σου πανω μου

Δεν θελω να επιλεξω κανεναν αλλον να μπει στον κοσμο μου

Ειμαι δικη σου ακομα και οταν δεσμεύομαι σε κατι άυλο

Ακομα και οταν τα δεσμα δεν ειναι μεμπτα

Για καιρο δεν ειχαμε καμια επαφη

Μεγαλωναμε ξεχωριστα

Ειχαμε εκεινη την απεραντη ελευθερια της αυθυπαρξιας

Ο χρόνος σιτεύει

Οταν χωριστηκαμε πιστευα οτι οταν ξαναβρεθουμε θα ειμαστε πια δυο ξενοι

Οτι θα γνωριστουμε ξανα απο την αρχη και ολα τα υπολοιπα θα ειναι θολες παιδικες αναμνησεις

Ομως επιλεξαμε ταυτοχρονα τα δεσμά μας

Ο ενας στον αλλον

Οσο ο χρονος ποτίζει σαν λεκες απο κρασι στο φορεμα μου

Τοσο σου μοιάζω

Δεν ξερω πως είσαι- ομως σου μοιαζω-

Ειμαι πεπεισμένη οτι το μυαλο μου ειναι κοινοχρηστο

Ειμαι πεπεισμενη οτι οι σκεψεις μου ειναι δανεικες

Αληθεια για καιρο πιστευα πως ο χρονος θα με κανει να σε ξεχασω

Θα με κανει να ξεχασω το κοριτσι που ημουν τοτε μαζι σου

Τα μαλλια μου δεν ειναι πια κοντα

Υπαρχουν πραγματα που μενουν αναλλοίωτα στον χρονο

Πριν λιγους μηνες , στα γενεθλια σου, εγραψα πως ηθελα να μεγαλώναμε μαζι

Εχθες καταλαβα πως οσο μακρια και να εισαι εμεις οι δυο δεν εκτροχιαστήκαμε ποτέ

Ειμαστε πεισματικά συνδεδεμένοι

Εισαι ενα κομματι της ψυχης μου που αναπνέει απλα σε αλλο σημειο του ορίζοντα

Μου εδειξες πως η αναγεννηση απαιτεί σποραδικους θανάτους

Μου εδειξες πως η αγαπη αναπνέει μόνο στις αντιθέσεις

[nofuckinlabels]

Η αγαπη- αν ειναι αληθινη- δεν χανεται απλώς αλλαζει μορφες. Ειναι λογικο να αλλαζεις συνήθειες ομως με καποιον τροπο τα ατομα που αγαπιούνται βρισκουν τον τροπο (γιατι δεν γινεται αλλιως). Εμαθα να γεμιζω τις μερες μου με την απουσια σου λοιπον. Και αληθεια αν με ρωτας νιωθω ολοκληρη. Η αγαπη μου για εσενα ειναι πλεον αυτοφωτη, οσο και να με καιει που δεν σε βλεπω να ξερεις οτι σε εχω καταχωνιάσει αναμεσα στις λεξεις του αγαπημενου μου βιβλίου, στα πρωινα που ξυπναω με ταχυπαλμία σαν να ετρεχες ασταματητα στα ονειρα μου (Δεν θα το θυμόμουν αλλωστε). Η αγαπη μας με εκανε να πιστε��ω σε κατι υπερφυσικο γιατι για πρωτη φορα πιστευα σε εμας ακομα και ολα τα σημαδια να με εστρεφαν προν την αλλη κατεύθυνση. Και ακομα πιστευω. Ισως καποια στιγμη σε ξαναδω. Και ισως ολα εκεινα που νιωθαμε να ειναι ακομα εκει

Ξέρεις τι θυμήθηκα;

Τότε στις αρχές που δεν μπορούσες χωρίς εμένα.

Που με κοίταζες και χαμογελούσες αυθόρμητα.

Που ερχόσουν χαράματα να με πάρεις να πάμε βολτα.

Εγώ ακόμη η ίδια είμαι.

Εσύ άλλαξες.

[oneirotherinis-nyxtos]

Οι νύχτες που δν καταγράφηκαν ποτέ αυτές θα μείνουν

[meetmeinmontauk98]

Από 40 κύματα..🌊

Ότι κι αν έχει γίνει τόσα χρόνια..🖤

𝘠𝘰𝘶’𝘳𝘦 𝘢 𝘮𝘦𝘴𝘴 𝘣𝘶𝘵 𝘐 𝘴𝘵𝘪𝘭𝘭 𝘭𝘰𝘷𝘦 𝘺𝘰𝘶..🤍🐽🤍

[xehasmenesithakes]

(Αμα αυτο το γραμμα δεν ειναι για σενα απλα συνεχισε να σκρολαρεις)

Σου γραφω ξανα.Οχι λογοτεχνικα.Τρεμουν τα δαχτυλα μου στην ιδεα οτι ηρθε η στιγμη που εγω γραφω αυτο το γραμμα.Δεν ειναι απο αυτα τα γραμματα που περιμενουν απαντηση και αυτο στο λεω απο τωρα.Δεν ξερω απο που να ξεκινησω.Ειμαι θυμωμενος μαζι σου και τελευταια χανω την ελπιδα μου.Δεν μαρεσει ετσι οπως διαχειριζεσαι τα πραγματα,ετσι οπως διαλεγεις να τα κανεις.Εχει περασει καιρος.Αρκετος και θα πρεπε να χεις προσπαθησει να δυεισδυσεις,βαθυτερα σε οσα λες οτι σε πονανε.

Δεν καταλαβαινεις ποσο θελω να ρθω να σε πιασω απο το χερι να σου εξηγησω που κανεις λαθος στην οπτικη σου,ποιο ειναι αυτο που οντως πρεπει να παρεις απο ολο αυτο,ασχετως με εμας.Μα για σενα ειναι ολα ασπρο μαυρο και γω σου μιλαω για ολα τα αλλα χρωματα.

Οσο αποφευγεις να αναλαβεις την ευθυνη των πραξεων σου καθυστερεις το μαθημα που εχεις να παρεις απο μια κατασταση.Αυτο ειναι ενα απο τα πραγματα που εμαθα,αυτους τους μηνες.Βιωσα πονο προκαλεσα πονο,το ιδιο και εσυ,τεινεις να ξεχνας το δευτερο.Παρολα αυτα δεν θελω να μετρησουμε τους πονους μας,ουτε να αγωνιστουμε για το ποιος φερθηκε χειροτερα για το ποιος αγαπησε περισσοτερο.Εχει περασει ο καιρος για αυτα,τα καναμε.Ουτε να σου πω οτι ειμαστε πατσι θελω.Το μονο που θελω ειναι να καταλαβεις οτι για να αντιληφθεις βαθια μια κατασταση πρεπει να την βιωσεις απο ολες τις πλευρες και για να το κανεις αυτο πρεπει να διοχετευσεις οτι ενσυναισθηση υπαρχει μεσα σου.Να σε βιωσεις απο τα ματια του αλλου,απο την καρδια του.Ετσι πιστευω.Ειναι δυσκολο αλλα μπορει να γινει ως ενα βαθμο.Εγω αυτο προσπαθω.Σε νιωθω γιαυτο υπομενω τους τροπους σου.Σε νιωθω γιαυτο δεν σου επιτεθηκα ποτε μου οσο και αν με πονας.Καο τωρα σε νιωθω και γιαυτο ξερω οτι ολο αυτο που φανταζομαι,εμενα να σου λεω και εσενα να καταλαβαινεις ειναι τοσο σουρεαλ.Παρολα αυτα ολα ετσι λειτουργουν για να κατανοησουμε κατι πρεπει πρωτα να το νιωσουμε.Και για να νιωσουμε πρεπει να γκρεμισουμε τα ορια της υποστασης και της ατομικοτητας μας.

Εχω επενδυσει παρα πολλα απο μενα σε σενα.Κανεις λαθος.Ανοιχτηκα σταδιακα αργα αλλα το κανα σιγα σιγα.Σιγουρα ειχε κιαλλο αλλα ήτανε ηδη η καλυτερη μου προσπαθεια,κριμα που ουτε αυτο δεν εχει μεινει να εκτιμας πια.Εγω σε εμαθα να ακους,εγω σε εμαθα να μη ειναι η κριση η πρωτη σου αντιδραση.Εγω αφοπλισα καθε αμυντικο σου μηχανισμο.Και ναι παντα ειχαν σκεψη και προσοχη οτι εκανα και ελεγα γιατι ηξερα ποσο λεπτες πρεπει να ναι οι κινησεις μου για να μην σε ποναω σε τιποτα.Να καταλαβω τι σου λειπει,να γινω αυτο που εχεις αναγκη.Εχω κουραστει να βλεπω τι λες εχω κουραστει να με μειωνεις εχω κουραστει και αυτο τελειωνει εδω.Αφιερωσα σε εσενα ολη μου την καρδια ολη μου την φαια ουσια,εκανα την καλυτερη προσπαθεια της ζωης μου,δεν υπηρχε καν το εγω μου οταν ειχε να κανει με εσενα.

Ενιωσες λες αφεθηκες λες.. βιωσες ενα αποτελεσμα αλλα δεν καταλαβαινεις ποση προσπαθεια στα παντα υπηρχε απο μενα.Και οχι επειδη ειχαμε σχεση οχι επειδη ησουν η κοπελα μου,ειχα κιαλλες δεν ηταν ετσι.Ηταν η πρωτη φορα που εκανα συμφωνια με τον εαυτο μου να κανω το καλυτερο μου,και να τα επενδυσω ολα.Δεν αντεχω αλλο να αισθανομαι την ανικανοποιηση σου και αφου χωριστικαν οι δρομοι μας και ειδα ποσα πραγματικα δεν κατλυπτα και ποσα ακουσα να λες,απογοητευτηκα διπλα.Εγω ξερω οτι τις δικες μου υπερβασεις δεν τις εφτασες εσυ στο ελαχιστο.Και καθεσαι εδω να μου μιλας για προδωσια.Αλλα να σου πω κατι εγω αισθανομαι προδωσια.Γιατι εγω σε αγαπαω χωρις παραμετρους χωρις συνθηκες και χωρις περιεχομενο και δεν με νοιαζει το πως.Αλλα εσυ η τοση αγαπη που χεις ταξει εχει ορους Εχει ταβανι.Εγω αισθανομαι προδωσια ακομα με το ποσο επιφανειακα διαλεγεις να αντιμετωπισεις τα πραγματα,με αυτα που γραφεις καθε μερα και δεν θα συνεχισω να το κανω αυτο σε μενα.Ξερεις τι.. λατρευα που ενιωθα οτι η σκοπια μου για τον κοσμο σου εδινε ερεθισματα να εξελισσεσαι με τοσο ωραιους τροπους,ισως γιαυτο τωρα εχω τοσο πολυ αναγκη να σου εξηγησω.Εχεις ομως ολα τα εργαλεια και το να κτισεις αυτη τη λογικη ειναι κατι που θα πρεπει να το κανεις μονη σου επειδη το επιλεγεις εσυ.Δεν μπορω να κανω τα βηματα για σενα και ξερω οτι και αυτα που γραφω καμμενα λογια ειναι.

Εχει παψει να περναει απο το χερι μου.Αλλα μου ειναι τοσο δυσκολο να το δεχτω ρε φιλε.Οτι δεν μπορω να κανω τιποτα,τιποτα για σενα,τιποτα για εμας.Και χω τον εαυτο μου σε μια διαρκη αναμονη και μια τεραστεια αρνηση να το δεχτω οπως ειναι.Να δεχτω οτι εχω χασει εναν πολυ δικο μου ανθρωπο.Και οτι ετσι ειναι. Και απλα περιμενω να εμφαν��στεις απο καπου και ξεκλεβω απο εσενα απο κατι δικο σου απο οπου μπορω ακομα και απο τις προσβολες σου σε μια σελιδα για να νιωθω ταχα ενωμενος μαζι σου και οτι εισαι εδω.Αλλα κοροιδευω τον εαυτο μου γιατι δεν εισαι και δεν αφηνω τις πληγες μου να κλεισουν.Και δεν γινεται να συνεχίσω να το κανω αυτο.Εχω προσπαθησει παρα πολυ για σενα και οταν ειμασταν μαζι και οταν δεν ειμασταν και αμα πραγματικα δεν καταφερες να αντιληφθεις το ποσο βαθια μεσα μου μπηκες τοτε ισως εσυ να μη μπορεις να το αναγνωρισεις.Γιατι εγω στο εδειξα με ολους τους τροπους που ειχα.Βλεπω τι γραφεις και πως με τον τροπο σου με μειωνεις.Δεν μπορω αλλο να εκθετω τον εαυτο μου ετσι σε σενα,δεν εχεις καμια καλη προθεση απεναντι μου πλεον.Σκεφτομαι αν μπορουσες να ��ιωσεις τον αντικτυπο των δικων σου πραξεων ποσο διαφορετικα θα τα εγραφες.Αλλα τι σημασια εχει πια..Εγω ξερω οτι αυτο που σου προσφερα ειναι ξεχωριστο και πολυτιμο απο την αρχη ως το τελος και μετα απο αυτο.Αν εσυ εχεις αλλη αποψη,εισαι ελευθερη να την κρατησεις,δεν μπορω αλλο να συνεχισω αυτο το παιχνιδι.Το χω καταλαβει πια δεν εχει να κανει με μενα,ειναι η αισθηση του ερωτα και της πληρωτητας που σου λειπουν και ναι σε αυτα οντως ανεβασα τον πιχι.Γιαυτα ομως μπορω να σου υποσχεθω οτι θα τα χεις και οτι ειναι θεμα χρονου γιατι ετσι ειναι η ζωη.Θα μπορουσα να σου γραψω παραγραφους μονο και μονο για να μη τελειωσει αυτο το γραμμα και να μην χρειαστει να αντιμετωπισω την αληθεια,αλλα εχω πλατιασει ηδη πολυ και δεν θα λεγα κατι που δεν εχω ξαναπει.Αυτα… πρεπει να αφησω τις πληγες μου να κλεισουν,κανε και συ το ιδιο.Θα κανω εγω το δυσκολο κομματι και θα μας λυσω για να θεραπευτει επιτελους αυτη η πληγη,ελπιζω να καταλαβαινεις.Γιαυτο λοιπον σεβασου με και μην μου στειλεις μην επιχειρησεις καμια επικοινωνια μην ξανασχοληθεις μαζι μου και οσο για την σελιδα σου εδω ειναι η τελευταια φορα που μπαινω.Ξερω οτι παλι δε θα καταλαβεις αλλα ετσι κιαλλιως εγω δεν ειμαι ηδη;’Ο κακος’;Αυτα λοιπον.

Να προσεχεις τον εαυτο σου και να εξελισσεσαι

[uparxw-sta-asteria]

Παράνοια.

[sydellee]

Για εμένα ήσουνα η πρώτη μου αγαπη ενώ για εσένα ήμουνα ένα ακόμα παιχνίδι...

με έπαιξες μέχρι που έσπασα

[saveourminds]

νομιζω η αγαπη τους τρελαινει ολους.

οι ανθρωποι τρελαινονται, λιγο, μα γινονται καλυτεροι. 

γινονται ευαισθητοι,

κλαινε, για πραγματα που παλια φαινονταν ασημαντα,

κλαινε πολυ.

και ουρλιαζουν, ουρλιαζουν πολυ,

φωναζουν αυτα που πραγματικα νιωθουν,

ποτε δυνατα, ποτε μεσα στο κεφαλι τους και βασανιζονται.

μαθαινουν.

(χωρις τονους και χωρις κεφαλαια, γιατι ο ερωτας δεν εχει κανονες, εδω δεν εχει καν λογικη)

[pithonas]

[....] μοιάζει να είναι αδύνατον, πρακτικά αδύνατον εκτός κι αν είσαι κουφός, να διασχίζεις τον κόσμο, ακόμα και με τον δικό μου τρόπο, δίχως να ακούς να τραγουδούν, τίποτα δεν έχω συγκρατήσει, ούτε μια λέξη, ούτε μια νότα, ή τόσο λίγες λέξεις, τόσο λίγες νότες, ώστε, ώστε αυτό, ώστε τίποτα, παρατραβηξε τούτη η πρόταση.